پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):
همه ساله با نزدیک شدن دهه محرم و ایام عزاداری عمومی مسلمانان و به ویژه شیعیان جهان و البته بیش از همه در ایران، نه تنها شبهات، بلکه هجمه‌ی گسترده علیه "عزاداری" شدت می‌یابد؛ چرا که از این عزاداری‌ها می‌ترسند، و این خود مبین همان علت و اثر عزاداری‌های ما می‌باشد. در عصری که به گاه کفر، شرک، فساد و فسق، دم از آزادی می‌زنند و حتی جنایات وحشتناک و نسل‌کشی را به نام "دموکراسی" مرتکب شده و تحقق "لیبرالیسم" را بهانه می‌کنند و می‌کوشند که عقاید فاسد و منحرف کننده و خسارت‌بار خود را با شعار «پلورالیسم دینی» توجه و تطهیر کنند،
عبادات، دعا، زیارت یا عزاداری مسلمانان و از جمله شیعیان را بر نمی‌تابند! پس معلوم می‌شود که آثار بسیار سازنده و مفیدی برای جهان اسلام و نیز عواقب بسیار خطرناکی برای جهان کفر و ظلم دارد، و ما برای همین عزاداری می‌کنیم.
الف – از آن جهت که مقابله و تهاجم آنها، همیشه علیه "حق" است و باطل بسیار سخیف و ضعیف می‌باشد، استدلال‌های آنها نیز بسیار سخیف می‌باشد. مگر هر کسی که برای رفتگانش عزاداری و گریه کند، یقین دارد که او در جهنم است و برای آن گریه می‌کند، که به ما می‌گویند: «مگر یقین ندارید که ایشان در بهشت هستند»؟! - و یا مگر عزاداری به این علت برپا می‌شود که مبادا دشمنان جلاد امام حسین و یارانش علیهم السلام، به بهشت بروند، که می‌گویند: مگر یقین ندارید که آنها در جهنم هستند؟! « الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا » (النساء، 76) ترجمه: کسانی که ایمان دارند، در راه خدا پیکار می‌کنند؛ و آنها که کافرند، در راه طاغوت [= بت و افراد طغیانگر]. پس شما با یاران شیطان، پیکار کنید! (و از آنها نهراسید!) زیرا که نقشه شیطان، (همانند قدرتش) ضعیف است.
ب – نه جنگ بین اهل ایمان و کفر هیچ گاه متوقف شده و می‌شود – نه کسی را گریزی از این جنگ فراگیر هست - و نه جنگ انحصار به جنگ سخت و گرم در میادین دارد و نه سلاح جنگ، فقط شمشیر یا بمب‌های نترونی و شیمایی می‌باشد. اهل ایمان، همیشه و در هر زمان و مکان، در راه خدا میجنگند « الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ »؛ اهل کفر نیز همیشه و در هر زمان و مکان، در راه طاغوت (هر طغیان و طغیان‌گری) میجنگند « وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ »؛ و جنگ‌ها گاه جنگ سخت است با سلاح جنگی، و گاه جنگ نرم است، با سلاح پیام‌رسانی، تبلیغات، فرهنگ‌سازی و ... ؛ با سخنرانی، کتاب، فیلم و سایر ابزارها می‌باشد، و گاه با شادی یا عزادای هدفدار. چنان که این شبهه‌پراکنی‌ها و ضدتبلیغ‌ها از همین نوع می‌باشد.
ج – مشکل آنان فقط عزاداری عمومی در فاجعه‌ی کربلا و مصیبت‌های وارده بر سیدالشهداء، ابا عبدالله الحسین و یارانش علیهم السلام نمی‌باشد، بلکه می‌خواهند ریشه را بخشکانند تا ساقه‌ها، شاخه‌ها، برگ‌ها، گل‌ها خشک شوند و میوه (ثمر) ندهند. بنابر قالبی که تعریف و تحمیل می‌کنند، می‌خواهند هیچ کس از غم و اندوه ظلم‌های جانیان امروز نیز ناراحت نشود، عزاداری برپا ننماید، پیام رسانی نکند، اذهان را متوجه ننماید و شوری همراه با شعور ایجاد ننماید، تا بتوانند به جنایات خود ادامه دهند. بر اساس قاعده‌ی آنها، نباید برای هیچ کشته‌ای و این نسل‌کشی‌ها و کودک‌کشی‌ها و به اسارت کشیدن زنان و به یغما بردن سرمایه‌های مادی و معنوی مسلمانان ناراحت شوید، چرا که می‌دانید "جای قربانیان در بهشت و جای ظالمان جانی، در جهنم است"! نکته: سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام، با آوردن کلمه استرجاع، فرمودند: « إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِیدَ »؛ (اللهوف، ص 24) ما از خداییم و بازگشتمان به سوی اوست؛ آنگاه که امت اسلامی گرفتار زمامداری مثل یزید شود، باید با اسلام خداحافظی کرد. دقت شود که نفرمود «یزید»، بلکه فرمود: «مثل یزید»، یعنی امتداد دارد.
بنابر این می‌پرسیم: ●- آیا دوران حاکمیت اسلام معاویه‌ای و یزیدی، در مقابل اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه و آله، به پایان رسیده که جنگ ما به پایان برسد؟! پس این همه اسلام آمریکایی و انگلیسی، و حکام بدتر و زبون‌تر از یزید لعنة الله (مانند حکامی سعودی و مفتی‌های وهابی) علیه چیست؟!
●- آیا دیگر، نه روزی چون عاشورا و صحنه‌ی جنایاتی چون کربلا نداریم، که دیگر نه ناراحت باشیم و نه عزاداری کنیم؟! پس آن چه در سوریه، بحرین، لبنان، فلسطین، یمن، عراق، افغانستان و سرتاسر جهان اسلام اتفاق می‌افتد، چیست؟
●- آیا میادین جنگ یزیدیان زمان، فقط مرزها و نقاط جغرافیایی می‌باشد و سلاح آنها نیز فقط ابزاری جنگی می‌باشد؟! پس این همه ضد تبلیغ، تهاجم، شبیخون، شبهه‌پراکنی، جوسازی و ...، در شبکه‌های ارتباطی و پیام رسانیِ نوشتاری، تلویزیونی، سینمایی و فضای مجازی، چیست و برای چیست؟! نتیجه: پس آنها برای جلوگیری از به بار نشستن میوه، سعی دارند که ریشه را بخشکانند و ما نیز با بصیرت و تداوم جنگ در تمامی جبهه‌ها و از جمله جنگ نرم، تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی، از آن ریشه محافظت نموده و تقویتش می‌کنیم؛ اگر لازم شد با سلاح گرم – اگر لازم شد با فریاد به حق – اگر لازم شد با عزاداری و اگر لازم شد، با آبیاری به واسطه اشک بر مصیبت‌ها. و آنها از همین می‌ترسند. مرتبط:
