مسئله چند همسری برای زن ها چنان قبیح و نپذیرفتنی است که در هیچ برهه ای از تاریخ شایع نبوده و در هیچ آیینی پذیرفته نیست.البته به صورت بسیار اندک در مناطقی که معمولا قبایلی با آداب و رسوم غلط و جاهلی داشته اند وجود داشته که باز هم دلیلی بر قابل اجرا بودن آن نیست چرا که این قبایل کارهای دور از عقل دیگری مثل آدم خواری یا زنده به گور کردن دختران را هم انجام می داده اند ولی دلیلی بر صحت این اعمال نیست و زشتی این کارها برای همگان آشکار است.
اگر هم بخواهیم واقع بینانه به مسئله ی ازدواج بنگریم، واقعا زن‌ها نمی توانند با دو مرد و یا سه مرد ازدواج کنند. چرا که در ازدواج مسائلی مثل تولیدمثل وجود دارد که مانع از این امر می شود. مثلا اگر یک زن با دو مرد ازدواج کند، و در یک خانه باردار شود و یا فرزندی به دنیا آورد، نمی تواند دیگر به خانه شوهر دوم برود... اصلا نه عاقلانه هست و نه امکان پذیر.
در ضمن که مرد ذاتا غیرتمند است و نمی تواند بپذیرد که زن او از آن دیگری هم باشد. در اینجا مسائل روانشناختی هم مطرح می شود که زن‌ها علاقه دارند که به یک مرد تکیه کنند و بدون شک با دو ازدواج به صورت همزمان دچار سردرگمی ذهنی و فکری و روحی روانی و حتی جسمی و جنسی خواهند شد که بحثی مفصل است.
اما مردها عموما اینگونه نیستند و هم فیزیک بدن آنها و هم روحیات ذهنی مردها به گونه ای است که با دو ازدواج به کانون خانواده آسیبی وارد نمی شود. مگر اینکه زن ازدواج دوم شوهرش را نپذیرد که بحثش جداست و به کوتاه سخن اینکه چنین زنی می تواند به عنوان یکی از شروط ضمن عقد از شوهرش تعهد بگیرد و اجازه ی ازدواج مجدد را معطوف به رضایت خودش بکند.
