اشتباه نشود! منظور من آن نیست که ما قرآن می خوانیم ولی به آن عمل نمی کنیم. منظور من آن است که ما حتی قرائت هم نمی کنیم!! یعنی معجزه ی حضرت محمد صلی الله علیه و آله آن قدر میان ما مهجور شده است که حتی به خود زحمت خواندن آن را هم نمی دهیم.
اما واقعا برای حل این مشکل چه باید کرد؟
پیش از هر چیز باید بگویم در این نوشتار کوتاه، تلاوت به مثابه راهی برای انس بیشتر با قرآن در نظر گرفته شده است. یعنی تلاوت صِرف، هدف نیست و تنها آن را مقدمه ای برای تامّل و عمل دانسته ام.
به نظر می رسد جلسات قرآن و برنامه های قرآنی مرسوم آن قدر جذابیت نداشته است که بتواند با رقبای سایبری و مجازی اش پنجه در پنجه شود و جوانان را به خود جلب کند؛ یعنی متاسفانه کماکان عمده ی جوانان، بازی های اینترنتی و تفریحات سایبری را بر تلاوت و تدبّر در کلام الله ترجیح می دهند. بنابراین لازم است در این زمینه طرحی نو دراندازیم.
نویسنده معتقد است نقطه ی ضعف ما در فعالیت های فرهنگی - قرآنی، عدم توجه به معارف این کتاب و اکتفاء به صوت و لحن و تواشیح بوده است! یعنی به جای آن که بکوشیم معارف و معانی بلند و عمیق کتاب خدا را برای جوانان بیان کنیم، همه ی توان و تلاش مان را معطوف پخش محافل تلاوت و جلسات قرائت حرفه ای کرده ایم! طبیعی است که بیشتر جوانان نه تنها این موضوع را جذاب نمی دانند بلکه دغدغه اش را هم ندارند.
بنابراین ما سه گام مهم در پیش داریم: نخست آن که دغدغه ی جوان امروز را بشناسیم و سپس بکوشیم پاسخی درخور و شایسته به آن دغدغه ها را از کتاب مجید بجوییم و در گام آخر، آن پاسخ را با زبان متعارف و قابل فهم به آنان ارائه دهیم و نکته ی قابل تامل آن که ما در هر سه مورد ضعیف عمل کرده ایم. یعنی نه شناخت درست و دقیقی از جوان مدرن نداریم و نه پاسخ و پیشنهاد قرآن به چنین جوانی را نمی شناسیم و نه در صورت شناخت می توانیم چنین پاسخی را با زبان مناسب، بازگو کنیم!