یکی از زشت‌ترین رفتارهایی که ممکن است از سوی مبلغ سر بزند این است که نه‌تنها به سخن مردم گوش نمی‌دهد بلکه سخنشان را قطع می‌کند و این یعنی اینکه خوانده‌ام، شنیده‌ام، می‌دانم و نیازی به شنیدن ندارم و این
نوعی و بزرگ‌بینی و تحقیر و خورد کردن شخصیت طرف مقابل است. لذا قطع سخن دیگران شیوه‌ای ناپسند و نشانه کم‌ظرفیتی و بی‌ادبی است.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مي فرمايند:
«هركس وارد گفتار ديگران شود و سخن برادر مسلمانش را قطع كند، همانند اين است كه صورت او را مجروح ساخته است.»[0]
معصومین (علیهم‌السلام) هرگز چنین عمل زشتی را مرتکب نمی‌شدند؛ درباره حضرت رسول (صلی‌الله علیه و آله و سلم) آمده است که:
«من تکلم، انصتوا له حتی یفرغ؛ کسی که سخن می‌گفت، به او گوش می‌داد، تا سخنش به پایان برسد.»[1]
درباره حضرت امام رضا (علیه‌السلام) نیز روایت‌شده است که است که:
«و ما رأیت قطع علی احد کلامه حتی یفرغ منه؛ آن حضرت را هرگز ندیدم که سخن کسی را قطع کند، مگر آنکه آن شخص از سخن خویش فارغ شود.»[2]
[0] . حُر عاملي، وسائل الشيعه، تهران، مكتبه الاسلاميه، 1373، چ 2، ج 1، روايت 13.
[1]. مکارم الاخلاق، طبرسی، ص 15، سنن النبی، علامه طباطبایی، ص 18.
[2]. بحارالانوار، ج 49، ص 90.
