قلب پاک و حجاب
به یک نشانه «قلب پاک» که در منابع اسلامی بیان شده، اشاره می‌کنیم :
«ایمان و عمل صالح» معیار قلب پاک:
خداوند متعال دو معیار ایمان و عمل صالح را برای ارزیابی اعمال قرار داده و فرموده:
«إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ. إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ...»[سوره عصر]؛
«که انسان ها همه در زیانند؛ مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند».
با توجه به این آیات و دیگر آیات قرآن کریم، اگر قرار بود قلب پاک به عنوان تنها مبنای ارزیابی اعمال کافی باشد، دیگر تأکید بر عمل صالح در قرآن و دستورات دینی معنا نداشت.
وانگهی، اگر ملاک ایمان و تقوی صرفا داشتن قلب پاک بود؛ پس این همه امر و نهی، واجب و مستحب و آداب و احکام، که در قرآن کریم آمده، برای چه بود!
دستورهایی که در قرآن کریم و روایات اهل بیت (علیهم السلام) در رابطه با انجام واجبات از قبیل: نماز، روزه، حج، جهاد، امر به معروف، نهی از منکر و... و پرهیز ار محرماتی همچون: غیبت، تهمت، دروغ، دزدی، نگاه نامشروع، زنا و... آمده، چه فلسفه ای می تواند داشته باشد؟!
اگر مهم فقط قلب پاک است، دستور خداوند به زنان پیغمبر (صلی الله علیه و آله) و زنان مؤمنه مبنی بر رعایت حجاب و عفت چگونه توجیه می شود؟
