امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)
«إِنْ أَرَدْتَ قَطِیعَةَ أَخِیکَ فَاسْتَبْقِ لَهُ مِنْ نَفْسِکَ بَقِیَّةً یَرْجِعُ إِلَیْهَا إِنْ بَدَا لَهُ ذَلِکَ یَوْماً»(1)
«اگر خواستی با برادرت قطع رابطه کنی پس راهی نیز باقی بگذار تا اگر روزی خواستی رابطه دوستانه خود را ادامه بدهی، بتوانی برگردی»
بعضی ها فکر می کنند که اگر از کسی خوششان نیاید و یا اینکه اگر با کسی دوستی کردند و مدتی همکار بودند، حالا که قرار است از هم جدا شوند و یا مدت همکاری آنها تمام شده است چون دیگر لحظات آخر است می توانند بابت هر ناراحتی و بابت هر ایرادی که به دوست یا همکارشان داشتند هر حرفی که به ذهنشان می رسد را به او بگویند.
همچنین کاری با اینچنین روشی در درجه اول یک بی ادبی و یک بی اخلاقی محض است ودر درجه دوم نیز همانطور که درحدیث شریف در کلام امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) خواندیم از نظر عقلانی نیز اینچنین کاری مصلحت نیست چرا که اگر احتمال این برود که روزی دوباره همکار شویم ویا روزی دوباره به دوستیمان ادامه بدهیم، ماندن یک ذهنیت خوب و سالم از رابطه کاری ویا دوستانه قبلی شرط این کار خواهد بود.
پاورقی
1-نهج البلاغة(للصبحی صالح)، ص 403
