پس از رقم خوردن حادثه کربلا بود که بارقه ای از نور تمام جامعه اسلامی را در نوردید و مردم متوجه اوج رذالت حاکم طاغوت زمان خود شدند و برای همگان که در غفلت و خیال خام بودند این امر محرز گشت که این حکومت،هیچ ارتباطی با حکومت نبی خداوند(ص) نداشته و با اندکی غفلت،جامعه اسلامی به جایی بدتر از جامعه جاهلیت عرب بازخواهد گشت.
در این زمان بود که قیام ها یکی از پس از دیگری شکل گرفت و ائمه اطهار نیز در لایه ای از تقیه به تأیید و همیاری قیام های ضد استکباری می پرداختند که با گذشت زمان،هربار بر عمق این قیام ها افزوده می شد تا عصر امروز که انقلاب اسلامی،در صدر این مسیر قرار گرفته و خود پایه گذاری قیام های عاشورایی جدید در عصر ظلمانی مدرنیته است.