یکی از آداب حسنه روابط اجتماعی، اجازه گرفتن برای شنیدن است. به این صورت که اگر کسانی باهم سخن می‌گویند نباید بدون اجازه به جمعشان وارد شویم و به حرف سخنانشان گوش دهیم و اگر ناخواسته به جمعشان وارد شدیم سریع از محل گفتگوی آنان خارج شویم یا از آنان اجازه بگیرم یا لااقل به گوشه‌ای رفته و خود را به کاری مشغول کنیم که سخنان آنان را نشنویم. دراین‌باره فرق نمی‌کند که سخن گفتنشان، حضوری باشد یا تلفنی، در فضای مجازی باشد یا در فضای حقیقی. دراین‌باره رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) می‌فرماید: «اذا کانَ اثْنَانِ یتَناجَیانِ فَلاتَدخُلْ بَینَهُما؛ وقتی دو تن آهسته سخن می‌گویند، میان آن‌ها داخل مشو».[1]
بدتر از وارد شدن بدون اجازه به گفتگوی مردم استراق سمع سخنان آنان است. درباره عاقبت اخروی استراق سمع حضرت رسول‌الله (صلی‌الله علیه و آله) فرموده‌اند: «من استمع إلی حدیث قوم وهم له کارهون یصب فی أذنیه ألانک یوم القیامة؛ اگر کسی به سخن گروهی بدون رضایت آن‌ها گوش دهد در روز قیامت در دو گوش وی سرب داغ ریخته می‌شود».[2]
[1]. نهج الفصاحه (با تنظيم موضوعي)، ص 374.
[2]. تفسير نور الثقلين، جلد: 5 صفحه: 93.
