شجاعت در بیان مسائل دینی و موردنیاز جامعه یکی از صفات ضروری مبلغ دین است. مبلغی که ترسو باشد و از گناهکارانی که واجبات را ترک کرده و مرتکب گناهان می‌شوند، بترسد که علیه آنان صحبت کند، در امر تبلیغ دین شکست خواهد
خورد، زیرا نوع مردم افراد مصلح و شجاع را دوست دارند و از افراد ترسو که پیرو شهوات و خواسته‌های نامشروع مردم هستند، بیزارند. خداوند متعال خطاب به پیامبر اکرم (صلیالله علیه و آله) می‌فرماید:
«وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذی جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِی وَ لا نَصیرٍ؛ و اگر بعدازآنکه آگاه شده‌ای، از هوی و هوس‌های آنان پیروی کنی، هیچ سرپرست و یاوری از سوی خدا برای تو نخواهد بود. »[1]
ازاین‌رو ترس در بیان حقایق و ملاحظه حال قدرتمندان فاسد توفیق و تأیید الهی را سلب خواهد کرد، لذا باید مبلغ سعی کند که شجاعت و شهامت کافی برای بیان حقایق را کسب کند، البته گرچه این صفت در اکثر افراد یک نوع بهره و موهبت
الهی است، ولی کسانی هم که از آن بی‌بهره‌اند می‌توانند با تذکر، تفکر، تمرین و مطالعه حالات و زندگانی شجاعان روزگار، این خصلت را به دست آورند.
[1]. بقره/120.
