صداقت و راستگویی در فطرت انسان نهادینه شده و آدمی ذاتاً به آن متمایل است. لذا اگر مخاطب بفهمد که مبلغ صادق نیست از او بیزار و منزجر خواهد شد. لذا مبلغ اگر مطلبی را نمی‌داند باید صداقت داشته باشد و به‌جای بیراه رفتن و متوسل شدن به شرح و بیان مفصل یک مطلب دیگر، به‌راحتی بگوید: «نمی‌دانم» چون عیب عدم صداقت از «نمی‌دانم» گفتن بزرگ‌تر است و این اقرار و اعتراف به ندانستن نه‌تنها مبلغ را خوار و ذلیل نمی‌کند بلکه بر عزت و عظمت او نیز می‌افزاید.
امام صادق (علیهالسلام) در این زمینه می‌فرماید: «هرگاه مردی از شما از چیزی که نمی‌داند پرسیده شود، باید بگوید: «نمی‌دانم» و نگوید: «خدا داناتر است» تا در دل پرسشگر شک بیندازد و هرگاه پرسش‌شونده گفت: «نمی‌دانم»، پرسشگر او را متهم نمی‌کند.»[1]
[1]. إذا سُئِلَ الرَّجُلُ مِنكُم عَمّا لا يَعلَمُ فَليَقُل: «لا أدري»، ولا يَقُل: «اللّهُ أعلَمُ»، فَيوقِعَ في قَلبِ صاحِبِهِ شَكًّا، وإذا قالَ المَسؤولُ: «لا أدري» فَلا يَتَّهِمُهُ السّائِل؛ علم و حکمت در قرآن و حدیث، ج2، ص: 489 حدیث 1362.
