سازش و مسامحه یک ابزار کار برای پیشبرد مقاصد و رسیدن به اهداف است لکن این سازش و مسامحه حد و حدودی دارد و تا زمانی مشروع است که حقی پامال نشود یا باطلی تأیید نشود. وظیفه مبلغ دینی این است که به دفاع از حق در برابر باطل بایستد و هیچ‌گونه مسامحه، سازش و مصلحت‌اندیشی در این زمینه نداشته باشد.
روایت شده است که عده‌ای نزد حضرت رسول‌الله (صلیالله علیه و آله) آمدند و گفتند: ما به سه شرط با تو بیعت می‌کنیم: اوّل این‌که ما را از نمازخواندن و رکوع و سجود در برابر خدا معاف کنی. دوّم آن‌که ما را مأمور شکستن بت‌های خودمان به دست خودمان نکنی. سوّم آن‌که اجازه بدهی ما یک سال دیگر بت لات را پرستش کنیم.
حضرت رسول‌الله (صلیالله علیه و آله) هم به بهانه جذب آن‌ها به اسلام تن به شروط فاسد و باطلشان نداد و فقط شرط دوم را پذیرفت. چون به‌هیچ‌وجه ترک نماز و پرستش بت در دین مشروعیت ندرد.
