با توجه به اینکه تبلیغ دین یک کنش اجتماعی است و مبلغ دائماً با مردم در ارتباط است و انسان هم ممکن‌الخطا است، هرلحظه ممکن است که نسبت به مردم دچار خطایی شود و دلی را از خود برنجاند اما مبلغ نمونه نباید کاری کند که مجبور شود عذرخواهی کند، حضرت رسول‌الله (صلیالله علیه و آله) دراین‌باره می‌فرماید: «ایاک و ما تعتذر منه؛ فان فیه الشرک الخفی؛ مبادا کاری بکنی که به خاطر آن عذرخواهی کنی؛ زیرا در این کار شرک پنهان، است».[1] در روایت دیگری حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌فرماید: «بپرهیز از هر کاری که اگر از انجام دهنده آن درباره‌اش بازخواست شد، انکارش کند و یا عذرخواهی کند و آبروی خود را هدف تیرهای حرف مردم قرار نده.»[2]
بااین‌حال اگر مرتکب خطایی شد، شهامت عذرخواهی را داشته باشد، چراکه عذرخواهی نشانه عاقل بودن شخص است. حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرماید: «المعذره برهان العقل؛ پوزش [از خطا]، دلیل خردمندی است.»[3] لذا مبلغ و البته هر مؤمنی، عذرخواهی را باید بیاموزد و در صورت خطا و اشتباه، عذر بخواهد و عذر دیگران را هم بپذیرد.
[1]. بحارالانوار؛ ج 87، ص 200، ح 82.
[2]. نهج‌البلاغه، نامه 96.
[3]. غررالحکم؛ 497.
