لزوم پرهیز مبلغ از خودستایی
انسان‌ها ذاتاً از شخصی که خودستایی می‌کند متنفرند و از او دوری می‌کنند چون منشأ خودستایی عجب و خودبزرگ‌بینی است، امیر مؤمنان علی (علیه‌السلام) فرمودند: «وَ مَنْ رَضِیَ عَنْ نَفْسِهِ کثُرَ السَّاخِطُ عَلَیْهِ؛ کسی که ازخود راضی و خودپسند باشد، دشمنان وی بسیار خواهد بود.[1]
سیره معصومین (علیهم‌السلام) هم باوجود فضیلت‌ها و مقامات والایی که داشتند، این بود که هرگز بر کسی فخرفروشی نمی‌کردند و همه آن فضائل را از خدای متعال می‌دانستند، گرچه در مواردی، خود را معرفی می‌کردند و جایگاه معنوی و علمی خود را بیان می‌نمودند تا مردم آن‌ها را بشناسند و حجت بر ایشان تمام شود و زمینه ایمان آوردن آن‌ها به نبوّت و امامت ایشان فراهم گردد.
[1]. نهج‌البلاغه، حکمت 6.
