به بهانه تبلیغ دین مبلغ نباید از هر وسیله و مطلب سست و غیرمتقنی برای اقناع مخاطب استفاده کند؛ مخصوصاً در عصر حاضر که عصر ارتباطات است و تمام حرکات علما و مبلغین دین زیر ذره‌بین رسانه‌ها و فضای مجازی است.
از طرفی دیگرطرفداران لیبرالیسم به همه‌چیز بادید تردید می‌نگرند و درصدد تشکیک در مسائل بنیادین اسلام هستند و به دنبال بهانه می‌گردند که از آن سوءاستفاده کرده و بر پیکر دین ضربه وارد کنند.
قرآن کریم هم نقل و پذیرش سخنان ظنی و غیرعلمی نهی می‌فرماید:
«وَلاَ تَقْفُ مَا لَیسَ لَک بِهِ عِلْمٌ؛ و از باورها، رفتارها و گفتارهایی که بدان‌ها علم نداری پیروی مکن»[1]
«إَنَّ الظَّنَّ لاَ یغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیئًا؛ حقیقتاً که گمان [آدمی را] از حقیقت بی‌نیاز نمی‌گرداند.»[2]
سیره معصومین (علیهم‌السلام) هم این‌چنین بوده که در تبلیغ دین از آیات قران و مستندات و ادله علمی، عقلی و عرفی قطعی استفاده می‌کردند و از استناد به اموری از قبیل خواب که بر پایه علم و عقل استوار نیستند خودداری می‌کردند.
[1]. اسراء (17)، 36.
[2]. يونس (10)، 36.
