هر مبلغی که بدون آمادگی لازم کارهای تبلیغی انجام می‌دهد از جهات متعدد دچار خطا شده است:
اول اینکه وقت دیگران را ضایع کرده که مصداق بارز عدم رعایت حق‌الناس است.
دوم اینکه جوانان و قشر آگاه‌تر جامعه که متوجه عدم آمادگی مبلغ می‌شوند را نسبت به یادگیری آموزه‌های دینی و دروس و سخنرانی‌های مذهبی بدبین و متنفر می‌سازد. چون با این کار جایگاه و ارزش آن مبلغ پایین می‌آید و اعتماد مخاطبین به او سلب می‌شود و درنهایت میزان تأثیرگذاری آموزش‌های بعدی او و حتی سایر مبلغان و مربیان، به‌شدت کاهش می‌یابد.
مبلغان این‌چنینی نه‌تنها در معرفی و تبلیغ اسلام موفق نیستند بلکه در موارد زیادی با مخلوط کردن حق و باطل موجبات تحریف و التقاط را فراهم می‌سازند. یکی از دلایل اصلی پیدایش فرقه‌های ضاله و منحرف در جهان اسلام به خاطر وجود جاهلان عالم نمایی است که خود را عالم معرفی کرده‌اند.[1]
[1]. اطلاعات بیشتر در: «دین‌گریزی چرا؟ دین‌گرایی چسان؟»، صص 180-230.
