برخی شبهه می کنند که "در مسئلهٔ حجاب، متأسفانه اول از زن شروع می‌کنیم درحالی‌که قرآن ابتدا مرد را از نگاه هرز دور می‌کند اما ما می‌رویم و به خاطر حجاب، دختران وزنان را دستگیر می‌کنیم."[1]
پاسخ:
در پاسخ به این شبهه توجه به چند نکته ضروری است.
وجوب حجاب مستقل از وجوب غض بصر مردان است
حرمت نگاه مردان و وجوب حجاب زنان دو حکم شرعی جدا از هم و مستقل هستند و به هر دو مستقلاً باید عمل شود و اینکه در قرآن یکی مقدم ذکر شده این صرفاً تقدم ذکری است نه تقدم رتبی.
تقدم در ذکر دلیل بر آن نمی‌شود که یک واجب را بگیریم و دیگری را رها کنیم و از نظر شرعی و منطقی عدم رعایت یک واجب مستقل (وجوب غض بصر مردان) وجوب دیگری (حجاب بانوان) را نقض نمی‌کند و انجام ندادن یک واجب شرعی توسط برخی، تکلیف بقیه را برای انجام احکام شرعی دیگر ساقط نمی‌کند.
از نظر عقلی و منطقی برخورد با بی‌حجابی مقدم بر برخورد با چشم‌چرانی است
به چند دلیل برخورد با بی‌حجابی مقدم بر برخورد با چشم‌چرانی است
1. درست است که وجوب غض بصر و وجوب حجاب واجب مستقل از هم هستند ولی در عالم واقع و تکوین تا عرضه‌ای نباشد تقاضایی وجود نخواهد داشت تا زنان جلوه گری نکنند مردان هم به خود اجازه نمی‌دهند که نگاه کنند.
2. چشم‌چرانی یک گناه فردی است و جنبه اجتماعی ندارد اما حجاب یک واجبی است که هم جنبه اجتماعی دارد و هم جنبه فردی، ازاین‌رو مفاسد بی‌حجابی بانوان بسیار بیشتر از چشم‌چرانی مردان است.
3. از نظر منطقی آزاد گذاشتن زنان در مورد حجاب و جلوگیری از نگاه مردان احمقانه به نظر می‌رسد. فرض کنید که زنان آزاد باشند و مردان از نگاه منع شوند چه اتفاقی می‌افتد؟ مردان باید چشم‌بند بزنند و در جامعه راه بروند چون جایی نخواهد ماند که از جلوه گری های زنان خالی باشد.
