مرســـــــلون

«اولویت» 
از سوءبرداشت‌هایی که درامرفرزندآوری، میان قشرمذهبی و غیرمذهبی، وجود دارد، نگاه آرمانی به بحث تربیت فرزند است. 
یکی دوروزپیش درگروهی، بحث شده بود بر سراینکه پدر ومادر باید تربیت فرزند را به نحوعالی انجام بدهند و الا فرزندآوری به خودی خود ارزش نیست. فارغ از بی نیازی به اثبات این موضوع که خود تک فرزندی چقدراثرمخربی در تربیت فرزند دارد،سوال روشن ما از این دوستان این است که در ادبیات حدیثی و قرآنی، چه اشاره‌ای به این موضوع شده است؟! 
اگرچه بی‌خیالی افراطی، منجر به شکست در تربیت می‌شود اما اصلا مفهومش این نیست که هرکس موظف است بیشتر برای تربیت فرزندش، جان بکند تا جایی که از اصل فرزندآوری، استنکاف ورزد. اساسادرنگاه علمای بزرگی همچون آیت‌الله اقا مجتبی تهرانی، نکته‌ای حکیمانه وجود دارد که ایشان می‌فرمایند؛«فرزندان در سرشتشان براساس تربیت الهی هستند وظیفه پدرومادر این است که با بکن نکن‌های غلط و آداب و رسوم اجتماعی اشتباه و اختلال دررفتارهای فطری کودک، اورا به دام گناه نکشانند و تربیت اورا مخل نکنند.» 
شاید به همین دلیل است که دراحادیث، حق فرزند بر پدر و مادر به آشنایی او با دین، نامگذاری صحیح و قران اموزی از حقوق او شناخته شده اما زمین به نام فرزندکردن،کلاسهای مختلف ثبت نام کردن وخیلی موضوعات، که دراجتماع ما،وظیفه پدر و مادر است، دراسلام، ذکر نشده. درحالی‌که درمورد تعداد فرزندان نص صریح وجوددارد. پیامبراکرم می‌فرماید:«من به تعداد زیاد امتم در قیامت مباهات می‌کنم حتی به سقط شده‌ها» 
و طبق قاعده عقلی و اصولی، درجایی که نص صریح وجود دارد، اجتهادجایز نیست. 

البته که همه اینها به معنای کم اهمیت جلوه دادن تربیت نیست اما الان زمان جهاد فررندآوری برای ایران، رهبر و نسل شیعه‌است و سایر امور،دراولویتهای بعدی قرار می‌گیرد.
بنابراین درعصرجهاد، این بهانه، عذرقابل قبولی نخواهد بود. 
و همین.