به آسمان خیره میشوم، تلا لو وجودت را میبینم، تا آسمان هفتم، بالارفته و سر به ملکوت گذاشته،
به زمین خیره میشوم: ازنور لایزال وجودت، نور گرفته و تا انتهایش، پیش پایت، جبین برخاک ساییده...
مولای ها عالمیان، لولاک لما خلقت افلاک خداوند بر لبش جاری ساختی؛ الحق که اشرف آفریدگانی، الحق که عالم گدای وجود توست و تو سلیمان این ملک.
بعثتت مبارک