هر طلبه ای که به تبلیغ می رود، دوست دارد که مبلغان قبلی در آن منطقه، دارای وجهه مثبتی باشند؛ بنابراین او نیز باید سعی کند از خود وجهه مثبتی بر جای بگذارد و اخلاق و روش مثبتی از خود بر جا بگذارد.
طلبه ای که به یک منطقه برای تبلیغ می رود، باید این حدیث پیامبر اسلام را مد نظر قرا دهد که فرمود: «اَعدَلُ النّاسِ مَن رَضِىَ لِلنّاسِ ما يَرضى لِنَفسِهِ وَ كَرِهَ لَهُم ما يَكرَهُ لِنَفسِهِ؛ عادلترين مردم كسى است كه براى مردم همان را بپسندد كه براى خود مى پسندد و براى آنان نپسندد آنچه را براى خود نمى پسندد.»[1]
پیام این حدیث برای مبلغ دینی این است که؛ همانگونه که او دوست دارد وجهه مثبت مبلغین قبلی را از زبان مردم آن منطقه بشنود(مهربانی با مردم و تلاش برای رفع مشکلات آنان، تقوا و معنویت او و...)، باید او نیز اخلاق و رفتار خوبی را از خود به نمایش بگذارد تا مبلغ بعد از او به رفتار هم لباسی خود افتخار کند.
حاصل سخن اینکه؛ مبلغ دینی همانطور که دوست دارد مردم از اخلاق و رفتار خوب مبلغ قبل از او سخن بگویند، او نیز باید همین حساسیت را نسبت به مبلغین بعد از خود داشته باشد و وجهه خوبی را از خود به نمایش بگذارد.
پی نوشت:
1ــ من لا یحضر الفقیه ج 4 ،ص 395.
