یکی از کارهای با ارزشی که مبلغین دینی در منطقه تبلیغی خود باید بر روی آن حساب ویژه ای باز کنند، ارتباط با مردم و تلاش در زمینه رفع مشکلات آنان است و این موضوع، اخلاق مناسب مبلغ دینی را می طلبد.
دین ما دینی است که بر برآوردن نیازهای مردم تاکید دارد. از امام صادق(علیه السّلام) نقل شده خداوند در حدیث قدسی می فرماید: «مردم خانواده من هستند، پس محبوبترین آنان نزد من كسانی هستند كه با مردم مهربان تر و در راه برآوردن نیازهای آنان كوشاتر باشند.»[1]
هر چه مبلغین دینی به حال و روز مردم توجه داشته باشند و به طریقهای مختلف(پیدا کردن انسان خَیر و یا از جیب خود) در حل نیازهای مردم منطقه کوشا باشند، به مضمون حدیث فوق عمل نموده و اخلاق و رفتار خداپسندانه ای را از خود به نمایش می گذارند.
نکته مهم: منظور از نیاز، فقط نیازهای مادی نیست؛ چه بسا نیازهای معنوی(روحی و روانی) بیشتر از نیازهای مادی، اهمیت داشته باشند.
یکی از نیازهای روحی و روانی، الفت دادن بین مومنان است. امام باقر(علیه السلام) می فرماید: «خدايش رحمت کند کسي که ميان دو نفر از محبّان و شيعيان ما، دوستي برقرار کند.»[2] مطابق این آیه، اگر یک طلبه موفق شود که با اخلاق مثبت خود، ارتباطات ما بین مردم را تقویت نموده و اگر کدورتی در بین مردم هست، برطرف سازد، رحمت خدا را شامل حال خود خواهد کرد.
یکی دیگر از کارهای مبلغین دینی در جهت برآوردن نیازهای روحی و روانی مردم، سر زدن به بیماران آنها و دلجویی کردن از آنان است.
سخن آخر اینکه؛ اگر یک مبلغ دینی در برطرف ساختن نیازهای مادی، و روحی و روانی مردم تلاش کند، علاوه بر اجر معنوی، توانسته است یک تبلیغ سازنده و اثرگذار را همراه با اخلاق مناسب خود در کارنامه ی خویش ثبت کند.
پی نوشتها:
1ــ الكافی، ج 2، ص 199.
