شکی در آن نیست که مبلغین و روحانیون گرامی باید از لحاظ علمی مسلط باشند، اما گاها پیش می آید که با سوالاتی روبرو می شود که یا بلد نیستند، یا حضور ذهن ندارند و یا جوابش را بصورت ناقص بلد هستند. اینجاست که روحانی مبلغ باید بطور آبرومندانه ای قضه را فیصله دهد.
گر چه اعتراف به ندانستن، بقول معروف، نصف علم است و نباید برای مبلغین ارجمند، این واژه سنگین باشد و در مواقعی هم آن را بکار ببرند، اما طبعا در همه جا امکان استفاده از آن نیست؛ زیرا کسانی دوست دارند از روحانی مبلغ سوال های بی ربط بپرسند و او بگوید نمی دانم، و آنها در بوق و کرنا کنند که روحانیون هیچ چیز بلد نیستند و...
مبلغین باید زیرک باشند و این حدیث مولا امیر المومنین علی(علیه السلام) را در دستور کار خود قرار دهند: «الْمُؤْمِنُ كَيِّسٌ عَاقِل؛ مؤمن زیرک و عاقل است.»[1] پیام این حدیث برای مبلغان دینی در شرایط فوق این است که؛ هر راست نشاید گفت. مثلا مبلغی در بین عده ای دانشجو و یا جوان قرار گرفته است؛ لازم نیست اگر جواب سوالات آنها را نمی داند،حتما بگوید نمی دانم؛ بلکه بگوید: باید تحقیق کنم و حضور ذهن ندارم و سخنانی از این قبیل. این گونه برخورد با جوانان، بدون دست پاچگی و اضطراب، خیلی آبرومندانه تر است تا اینکه بگوید: نمی دانم.
این را هم باید متذکر شد بعضی از سوالات مطرح شده از طرف افراد، اشتباه است و جواب ندارد؛ باید مبلغین هوشیار باشند و وقت خود را صرف کلنجار رفتن با آن افراد ننمایند و بگویند: این سوال، جواب ندارد تا برخی فکر نکنند که روحانی مبلغ، جوابش را نمی داند.
-------------
پی‌نوشت:
1ــ تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، محقق / مصحح: درايتى، مصطفى، ناشر: دفتر تبليغات، سال چاپ: 1366 ش، ص89.
