مبلغ دینی باید عالم باشد و عالم بودن با باسواد بودن فرق دارد، خیلی‌ها باسواد هستند، معلومات هم دارند ولی عالم نیستند، چون چیزی را که با مطالعه و تلمذ یاد گرفته‌اند در قلبشان نفوذ نکرده و تبدیل به نور علم نشده است.
امام صادق (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند: ««لَیسَ الْعِلْمُ بِالتَّعَلُّمِ، إِنَّما هُوَ نُورٌ یقَعُ فِی قَلْبِ مَنْ یریدُ اللّهُ ـ تبارک وتعالی ـ أَن یهْدِیهُ؛ داشتن علم به زیاد فراگرفتن نیست بلکه علم نوری است که خداوند در قلب کسی که هدایت
شدنش را اراده کرده، قرار می‌دهد.»[1] ازاین‌رو باید خالصانه و عاجزانه از خداوند متعال بخواهد که عالمش گرداند، چراکه پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) هم با آن عظمت مأمور بودند که از خداوند درخواست ازدیاد علم کنند «وَ
قُلْ رَبِّ زِدْنی عِلْماً»[2] و علم و ازدیاد در آن حاصل نمی‌شود مگر زمانی که آن را برای رشد و تعالی باشد نه برای اغراض نفسانی و دنیایی «هَلْ أَتَّبِعُک عَلَیٰ أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا»[3]
[1]. بحارالانوار، ج 1، ص 224؛ مشکاةالانوار، ص 325.
[2]. طه/114.
[3]. کهف/66.
