چه بسیارند مبلغین دینی و عالم نماهایی که با عملکرد نامناسبشان راهزنان دین مردم شده‌اند. از اول خلقت و از زمان بعثت انبیاء اگر بدعتی در دین خدا ایجاد شده و فتنه‌ای در عالم پدیدار گشته است، منشأش جهال نبوده‌اند، بلکه منشأ تمام بدعت‌ها و فتنه‌ها عالم نماهایی هستند که درواقع اعوان‌وانصار شیطان‌اند.
ازاین‌رو دین مبین اسلام مردم را ازاین‌گونه افراد بر حذر داشته است.
امام باقر (علیه‌السلام) درباره این آیه قرآن: «فَلْینْظُرِ الْإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ؛ پس انسان باید طعامش را بررسی کند» فرمودند که: «یَعنی عِلْمُهُ اَلَّذِی یَأْخُذُهُ عَمَّنْ یَأْخُذُهُ؛ مقصود از طعام علم است که باید انسان ببیند از چه کسی دریافت میکند.»[1]
در روایت دیگری امام جواد می‌فرماید:
«مَنْ أَصْغی إِلی ناطِق فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإِنْ کانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللّهَ وَ إِنْ کانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إِبْلیسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلیسَ؛ کسی که به گویندهای گوش میسپارد او را بندگی کرده است پس اگر گوینده از خدا بگوید
شنونده خدا را بندگی کرده و اگر از زبان شیطان سخن بگوید، شنونده شیطان را بندگی نموده است.»[2]
ازاین‌رو مبلغ باید هم‌زمان بااینکه به تهذیب نفس می‌پردازد به درگاه خداوند استعاذه کند و عاجزانه بخواهد که به حال‌وروز آن عالم نماها دچار نشود: «اللَّهُمَّ إِنِّی أعوذُ بِک أنْ أَضِلَّ أو أُضَلَّ ...؛ خداوندا به تو پناه میبرم از این که
گمراه شوم یا گمراه کنم...»[3]
[1]. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج 1، ص 49 و 50.
[2]. تحف العقول، ص 456.
[3]. بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم‌السلام)، جلد 2، صفحه 63.
