مطابق با روایات نسبت به امام حسین(ع) در قلوب مؤمنین محبتی وجود دارد که هرگز سرد نمی شود،راز این امر از جهتی به پیوند ایمان حقیقی و همراهی قلب با امام حسین(ع) برمی گردد به نوعی که نمی شود انسان مؤمن باشد،اما مصیبت و مظلومیت امام قلب او را به سوز و گداز نیندازد،بر همین اساس اشک و شکستگی قلب زمان شنیدن نام مبارک امام حسین(ع) از نشانه های وجود ایمانی حقیقی در انسان است.