مخالفت گفتار و رفتار ممنوع
در مقام سخنرانی همیشه حرف‌های خوب از ما صادر می‌شود و خطبای قهاری هستیم. هیچ‌کس نمی‌گوید: دروغ و غیبت و تهمت خوب است و بندگی خدا و غیرت و جوانمردی بد است! همه سخنرانان خوبی هستیم اما تنها انسان‌های «عدالت‌پیشه» هستند که هم‌سخن خوب می‌گویند هم عمل خوب دارند. سخنان آن‌ها بازتاب سبک زندگی و رفتاری است که با آن صبح را شب می‌کنند نه کلماتی دروغین که هیچ تناسبی با منظومه وجودی آن‌ها ندارد! گفتار و رفتار و کردار جماعت عدل پیشه موافقت دارند نه اینکه هرکدام به سویی غیر از دیگری متمایل باشند.[1]
[1] امام علی (ع): «مَنْ طَابَقَ سِرُّهُ عَلَانِيَتَهُ وَ وَافَقَ فِعْلُهُ مَقَالَتَهُ فَهُوَ الَّذِي ... تَحَقَّقَتْ عَدَالَتُه؛ کسی که خفا و آشکار او مطابق هم و رفتار و گفتارش موافق هم باشند عدالتش محقق شده است» غرر الحکم، 629.
