مراتب عزاداری و مرحله مصیبت دیده شدن امام حسین(ع)
«ان یعطنی بمصابی بکم افضل ما یعطی مصابا بمصیبته»؛این فراز نورانی از زیارت عاشورا نشانگر این حقیقت اساسی در عزاداری امام حسین(ع) است که عزاداری در مراتب بالای خود به مصیبت دیدگی امام تبدیل می گردد،همانند زمانی که انسان عزیزترین نزدیکان نسبی خود را از دست داده و در سوگ مصیبت او،همه لذت ها بر او تیره و تار گشته است.مصیبت دیده شدن امام،دارای شروطی است،اولین و اساسی ترین شرط ، شکل گرفتن محبتی درون انسان است که امام را حداقل در صف محبت به نزدیک ترین افراد نسبی خود قرار دهد و کمتر از والدین خود،به امام خویش محبت نداشته باشد.در این حالت خواهد بود که مصیبت امام برای او مصیبت خواهد بود و فرد می تواند مشمول آثار عجیب و گسترده عزاداری بر امام گردد که به بخشی از آن در کتاب شریف کامل الزیارات اشاره شده است.
