باسمه تعالی
باسمه تعالی
مبارزه با استکبار، تا چه زمانی ادامه دارد؟؟
بخش سوم ( پیام پایانی )
خلاصه پیام:
مرز مبارزه با مستکبران کجاست؟
در ضمن بخش اول و دوم مقاله ( دو پست قبلی وبلاگ ) روشن گردید که مستکبرین امروز عالم، برخی دولت های آمریکایی و اروپایی و در رأس آن ها ایالات متحده آمریکاست و مستکبرین زمان پیامبرصلی الله علیه و آله، مشرکان قریش بودند.
نوع رفتار و واکنشی که مسلمانان در هر عصر و مصری با مستکبرین زمان خود باید داشته باشند، از دستورات قرآن به پیامبر صلی الله علیه و آله در باب رفتار با مستکبرین زمان خود، یعنی مشرکان قریش مشخص می شود.
قرآن می فرماید: « وقتِلوهُم حَتّی لاتَکونَ فِتنَةٌ ویَکونَ الدِّینُ لِلّهِ ... »[1]
این آیه بیانگر غایت و هدف از نبرد با کافران و مشرکان و تحدید جنگ به لحاظ اَمَد و زمان پایان آن است.
خطاب به مسلمانان می‌فرماید: اکنون که قدرت یافتید و مشرکان را از حجاز بیرون رانده، این سرزمین را از لوث شرک و بت‌پرستی پاک کردید، مبارزه را استمرار بخشید و بکوشید تا فتنه و شرک و حکومت طاغوت روی زمین نباشد و دین اسلام در آن حاکم شود.
بنابراین از ﴿لاتَکونَ فِتنَة﴾ رسالت اصلی جهاد، یعنی فتنه زدایی روشن می شود. اما این پایان مبارزه نیست؛ باید مبارزه را ادامه داد، تا ﴿ یَکونَ الدِّینُ لِلّه ﴾ نیز محقق شود. و استقرار دین مرهون تعلیم و تبلیغ و در ظلّ { فعالیت های } فرهنگی است مانند تعلیم کتاب و حکمت، تزکیه نفوس، تبلیغ احکام دینی و امر به معروف و نهی از منکر، که همگی جزو واجبهای رسمی اند.
نتیجه آن که دستور قرآن به مومنین در هر عصر، استمرار مبارزه با استکبار زمان خود است تا اضمحلال کامل استکبار و فتنه و استقرار دین خدا در زمین.
[1] بقره/ 193
متن کامل تر:
مبازه با استکبار تا چه زمانی ادامه دارد؟؟
بخش سوم ( پیام آخر )
مرز مبارزه با مستکبران کجاست؟
تا این جا روشن گردید که مستکبرین امروز عالم، برخی دولت های آمریکایی و اروپایی و در رأس آن ها ایالات متحده آمریکاست. و مستکبرین زمان پیامبرصلی الله علیه و آله، مشرکان قریش بودند.
نوع رفتار و واکنشی که مسلمانان در هر عصر و مصری با مستکبرین زمان خود باید داشته باشند، از دستورات قرآن به پیامبر صلی الله علیه و آله در باب رفتار با مستکبرین زمان خود، یعنی مشرکان قریش مشخص می شود.
قرآن می فرماید: « وقتِلوهُم حَتّی لاتَکونَ فِتنَةٌ ویَکونَ الدِّینُ لِلّهِ ... »[1]
این آیه بیانگر غایت و هدف از نبرد با کافران و مشرکان و تحدید جنگ به لحاظ اَمَد و زمان پایان آن است.
خطاب به مسلمانان می‌فرماید: اکنون که قدرت یافتید و مشرکان را از حجاز بیرون رانده، این سرزمین را از لوث شرک و بت‌پرستی پاک کردید، مبارزه را استمرار بخشید و بکوشید تا فتنه و شرک و حکومت طاغوت روی زمین نباشد و دین اسلام در آن حاکم شود.
فتنه در آیه شریفه به شرک تفسیر شده است و محو آن صورتهای گونه‌گون دارد؛ مانند اینکه:
1. مشرکان واقعاً اسلام را بپذیرند.
2. یا این که همگی کشته شوند تا ریشه فتنه بخشکد.
3. و یا اینکه مسلمانان بر مشرکان غلبه کنند و آنان را در موضع ضعف قرار دهند، به طوری که از قدرت مسلمانان بترسند.
اما چون فتنه مشرکان ناشی از تعصب دینی و شرک آنهاست، از اینرو با ضعیف شدن آنها از بین نخواهد رفت؛ زیرا گاه حتی ضعیف نیز بر اساس عقیده اقدام می‌کند. از اینرو مقصود مهم از محو فتنه تنها یکی از دو صورت است: یا پذیرش اسلام یا کشته شدن مشرکان.
بنابراین از ﴿لاتَکونَ فِتنَة﴾ رسالت اصلی جهاد، یعنی فتنه زدایی روشن می شود. اما این پایان مبارزه نیست؛ باید مبارزه را ادامه داد، تا ﴿ یَکونَ الدِّینُ لِلّه ﴾ نیز محقق شود. و استقرار دین مرهون تعلیم و تبلیغ و در ظلّ { فعالیت های } فرهنگی است مانند تعلیم کتاب و حکمت، تزکیه نفوس، تبلیغ احکام دینی و امر به معروف و نهی از منکر، که همگی جزو واجبهای رسمی اند.
بر این اساس وظیفه حکومت، ادامه مبارزه تا رفع فتنه و پذیرش اسلام است: ﴿... تُقتِلونَهُم اَو یُسلِمون ﴾[2]
اقتضای دیگر آیه شریفه در مرزبندی مبارزه با استکبار این است که باید با فتنه و شرک آشوبگر مبارزه کرد؛ نه با شخص مشرک؛ زیرا ممکن است تا آخرین لحظه در دنیا گروهی مشرک یا کافر اهل کتاب یا منافق باشند، اما چون قوانین اجتماعی اسلام را رعایت می کنند و پناهنده به دولت اسلامی اند و یا جزیه پرداخت می کنند و در صدد فتنه و دسیسه سیاسی نیستند و در برابر حکومت اسلامی صف آرایی نکرده اند، عامل فتنه محسوب نمی شوند و وجود آن ها با گستره دین الهی منافات ندارد.
نکته پایانی این که اگر حکومت اسلامی به قیادت فقیه جامع الشرایط و مبسوط الید از نفوذ و قدرتی برخوردار است و عده‌ای در جهان فتنه‌گری می‌کنند و مردم را بر ضدّ دین الهی می‌شورانند، بعید نیست که جهاد ابتدایی زیر نظر ولی فقیه بر مسلمانان واجب شود تا ریشه فتنه و شرک را بخشکاند.
این آیه، بیان دیگری از وعده حتمی الهی است که: ﴿هُوَ الَّذی اَرسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی ودینِ الحَقِّ لِیُظهِرَهُ عَلَی الدّینِ کُلِّه... ﴾[3] [4]
نتیجه آن که دستور قرآن به مومنین در هر عصر، استمرار مبارزه با استکبار زمان خود است تا اضمحلال کامل استکبار و فتنه و استقرار دین خدا در زمین.
[1] بقره/ 193
[2] اسوره انفال، آیه 16
[3] سوره توبه، آیه33؛ سورهفتح، آیه28؛ سورهصفّ، آیه 9.
[4] آیت الله جوادی آملی، تفسیر تسنیم، جلد 9، صص 625 – 635 ( گزیده با اندکی تغییر )
