بسم الله الرحمن الرحیم
اسلام به عنوان دینی که بر اساس سرشت و فطرت آدمی بنا شده دستوراتی را می دهد که منطبق بر روحیات و سرشت آدمی است
اما در سایر ادیان به علت تحریف و اینکه عقل بشری به جای وحی الهی حاکم بر آن ادیان و پیروان آن گشته است دیگر توجه به فطرت انسان وجود ندارد.
یکی از دستوراتی که بر اساس فطرت آدمی بیان شده و عقل انسان توان درک آن را دارد مسئله ای است که قرآن کریم در سوره بقره آیه 286 بیان می کند که عبارت است:
از مسئله تکلیف وظرفیت انسان که یعنی هر انسانی در زندگی خود یک تکلیفی دارد اما کمیت و کیفیت این تکلیف بر اساس ظرفیت های او است
مثلا خدای متعال انتظاری که از یک پیرمرد کشاورز و روستایی دارد با یک مرجع تقلید جهان تشیع کاملا فرق دارد
و یا شخصی که مریض است و یا در سفر است و توان روزه گرفتن را ندارد با شخص سالم کاملا متفاوت است لذا خدای متعال بر گروه اول روزه را واجب نکرد اما بر شخصی که سالم است و مانعی بر روزه گرفتن ندارد روزه واجب است
نکته اصلی این است که ما در زندگی خود هر چه نیکی کنیم به سود خودمان است و هر چه که بدی هم کنیم این بدی وبال گردنمان می شود پس چرا از زندگی خود بیشترین استفاده را نکنیم
پی نوشت :
1. لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ
خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایى اش تکلیف نمى کند. آنچه (از خوبى) به دست آورده به سود او، و آنچه (از بدى) به دست آورده به زیان اوست.
پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانى بر (دوش) ما مگذار؛ همچنانکه بر (دوش) کسانى که پیش از ما بودند نهادى.
پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویى؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن
