حکم حجاب مانند نماز و روزه و … یک حکم شرعی و امری فرهنگی است که متأسفانه بازیچه دست سیاستمداران قرار گرفته و مورد جفا واقع شده است.
فرشته روح‌افزا معاون شورای فرهنگی اجتماعی زنان دراین‌باره می‌گوید
«اگر مقوله‌های فرهنگی را سیاسی کنیم بزرگ‌ترین لطمه را به آن زده‌ایم که در مورد حجاب و عفاف نیز به همین شکل بوده و این روزها می‌بینیم جناح خاصی وارد این فضا شده و حجاب و عفاف را بازیچه خود کرده است.»[۱]
سیاسی شدن بحث حجاب موجب دوقطبی شدن جامعه و تقسیم مردم به بی‌حجاب و باحجاب و قرار دادن مردم رو به روی هم می‌شود که به‌هیچ‌وجه به نفع مردم و به‌ویژه زنان نیست.
مشکل اصلی زنان ایران حجاب نیست ولی جناح خاصی با رندی تمام، برای جذب آراء زنان در انتخابات و برای اینکه زنان را از مسائل اصلی غافل کنند و برای آنکه نقاط ضعف و مشکلاتی که برای مردم به وجود آورده‌اند مشخص نشود روی مسائل حاشیه‌ای و جنجال‌آفرین ازجمله حجاب دست می‌گذارند.
ناگفته نماند که پروژه سیاسی کردن بحث حجاب یک حرکت سیاسی همسو با دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی هم هست، آن‌ها تلاش می‌کنند که مسئله حجاب را به‌منزله مقابله زنان با جمهوری اسلامی جلوه دهند.
دادستان تهران عباس جعفری دولت‌آبادی در اثبات این ادعا می‌گوید:
«یکی از رادیوهای معاند در گزارشی تحت عنوان «حجاب زنان و مسئلهٔ مشروعیت حکومت‌ها» در ۱۵ اسفندماه، گفته است که «در چنین شرایطی حجاب نه‌تنها به‌عنوان مسئلهٔ زنان در پیوند با تبعیض‌های ساختاری که باید به‌عنوان مسئله‌ای سیاسی در پیوند مستقیم با مشروعیت حاکمیت موردتوجه قرار گیرد؛ پرداختن به این مسئله به معنای زیر سؤال بردن مشروعیتی است که حول آن شکل گرفته و سنتی که بر پایه‌های آن بنا شده است؛ سنتی که در هیچ‌یک از دو شکل مطلوب پهلوی اول و جمهوری اسلامی، نسبتی چندان حقیقی با واقعیت ندارد».[۲]
[۱]. مشرق نیوز، کد خبر ۹۷۴۵۵۸، ۲۲ تیر ۱۳۹۸.
[۲]. خبرگزاری ایرنا، کد خبر: ۸۲۸۵۵۲۶۰.، ۱۶ اسفند ۱۳۹۶.
