معاشرت با مردم
حُسْنُ الْمُعَاشَرَةِ مَعَ خَلْقِ اللَّهِ تَعَالَى فِي غَيْرِ مَعْصِيَتِهِ
مِنْ مَزِيدِ فَضْلِ اللَّهِ تَعَالَى عِنْدَ عَبْدِه
معاشرت نیکو با خلق خدا در غیر معصیت الهی،
از فضل پروردگار است که به بنده خود عنایت کرده است
نکات توضیحی :
معاشرت نیکو با دیگران برای کسب رضایت الهی و سعادت دنیوی است.
اوامر و نواهی الهی بر رعایت معاشرت نیکو با دیگران صادر شده شده است، مثلا نماز در مکان غصبی و یا با لباس غصبی باطل است. در امور مالی، برای اموال مردم حریم قرار داده شده است که می توان گفت این ها از اساسی ترین اصول معاشرت با مردم است.
در این حدیث شریف از امام صادق علیه السلام، ضمن تاکید بر معاشرت با مردم، یک خط قرمز ترسیم نموده است و آن معصیت الهی است که در معاشرت با مردم باید رعایت شود.
در ارتباط با اطاعت از پدر ومادر که از مهم ترین مصادیق معاشرت است، در موارد امر به معصیت الهی از جانب آن ها، ما مکلف به ترک اطاعت هستیم و بر عکس، اطاعت از پدر ومادر در معصیت الهی حرام است.
در انتهاء این حدیث شریف به این نکته اعتقادی اشاره می شود که اگر کسی ببیند که در معاشرت با مردم به نیکویی رفتار می کند، باید بداند که این از فضل الهی است که متوجه او شده است. در حدیثی از امیرالمومنین علیه السلام است که می فرماید با مردم به گونه ای معاشرت داشته باشید که اگر مردید برای شما اشک بریزند و اگر زنده باشید، نسبت به شما اشتیاق داشته باشند.
--------------------------------------------------------------
مصباح الشریعة ص 42
