در کشور ما در حال حاضر چهار جریان عمده عرفانی و معنوی وجود دارد، این چهار جریان عبارتند از:
الف )جریان اول، عرفان ناب دینی و قرآنی است. سه ويژگي اصلی خدامحوري، قيامت‌مداري و توجه به شريعت وحياني از امتيازات خاص عرفان ناب ديني است و معنويت‌هايي كه يكي از اين 3 ويژگي را نداشته باشد معنويت سكولار ناميده مي‌شود .
ب)دومین جریان عرفانی در کشور ما موسوم است به مدعیان دروغین، متأسفانه حدود دو دهه است که این جریان عرفانی ابتدا در کلان شهرها، سپس دیگر شهرهای بزرگ و اخیراً حتی در روستاها به وجود آمده است ودعاوی عجیبی مطرح می‌کنند.این افراد مدّعی برخی تواناییها که ندارند می باشند و یا اینکه برخی مطالب سخیف و دروغین را به خودشان نسبت می دهند.
ج)جریان سوم سلاسل دراویشی هستند که بدعت در دین مبین گذاشته و برخی از مطالب التقاطی را وارد شریعت کرده و گاها شعار جدایی شریعت را از به اصطلاح طریقت سر داده اند و ائمه اطهار (ع) نیز در روایاتی پیروی از این افراد را نهی کرده و یا آنان را گمراه خوانده اند.1
د) جریان چهارم که در ایران اسم‌های مختلفی دارد عرفان‌های کاذب، عرفان‌های پوچ، عرفان‌های منسوخ و یا عرفان‌های مادی که این تعابیر، القابی است که مقام معظم رهبری در این چند سال نسبت به این عرفان‌ها بیان داشته‌اند، همچنین گاه به این عرفان‌ها گفته می‌شود: عرفان‌های نوظهور، نوپدید، معنویت‌‌های نوگرا و امثال این تعابیر. البته باید توجه داشت که خاستگاه این عرفان‌ها ایالت متحده امریکا است و القاب و اصطلاحات آنها در خاستگاهشان چیز دیگری است.
-------------------------------------------
1-الاثنی عشریه ، شیخ حرّ عاملی
