در معنویت اسلام بنیان، استجابت دعوت خدا و ایمان به او، باعث رشد انسان هاست و محبت به خدا یک حقیقت دوسویه است(مائده،۵۴/ بقره، 152/ مائده، 119/ مائده، 54/ آل عمران،31). در دوستی واقعی و صادقانه، دو طرف آنقدر از توجّه به هم لذّت مىبرند كه با هیچ لذت عادی و مادی دیگر قابل قیاس نیست. لااقل در سه آیه قرآن، خداوند از دوست داشتن و یادکردن و رضایت متقابل با کسانی پرده بر می دارد. این اشارت ها، نشان می دهد که کانون محبت انسان به خدا، محبت خودِ خدا به انسان است که عاشق را معشوق و معشوق را عاشق می کند. ما می توانیم و می باید با دادن نشانه ها و انجام کارهایی که خوشایند اوست، هم ابراز محبت کنیم و هم محبت خداوند را به خود جلب کنیم.