«اشاعه فحشاء منحصر به این نیست که انسان تهمت و دروغ بى‌اساسى را در مورد زن و مرد با ایمانى نشر دهد و آنها را به عمل منافى عفت متهم سازد، این یکى از مصادیق آن است، اما منحصر به آن نیست. این تعبیر مفهوم وسیعى دارد که هر گونه نشر فساد و اشاعه زشتی ها و قبائح و کمک به توسعه آن را شامل مىشود».[1]
یاد دادن طریقۀ انجام یک گناه به کسی که از آن بی‌خبر بود و باعث شد که او یک عمر این گناه را مرتکب شود ...
داب کردن نوع خاصی از معصیت در عروسی، در شهری که در عروسی‌هایشان تا به حال این نوع گناه را انجام نمی‌دادند...
انتشار تصویری شهوت انگیز در فضای مجازی که باعث شد هزاران نفر این تصویر را ببینند در گناه بیافتند...
دامن زدن به شایعات دروغین دربارۀ انحراف بعضی از مؤمنین ...
و صدها مورد دیگر، همه و همه گناهانی هستند که شاید در نگاه اول گناهی ساده محسوب می‌شوند ولی با دقت که بنگری خطاهای بزرگی هستند که اشاعۀ آنها خسارتهای جبران ناپذیری را به بار می‌آورند.
«إِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ»[2]
کسانى که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت است.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] تفسیر نمونه؛ ج14؛ ص 403
[2] سوره نور، آیه 19
