منافقان ترسویند
از صفات منافقان، وحشت و دلهره دائمی آنان است که از روحیه ترسوی آن ها نشات می گیرد.
با ورود پیامبر(ص) به مدینه روز به روز به شکوفایی و گسترش دایره اسلام افزوده می شد، و از طرفی منافقان دائماً به دشمنی خود ادامه می‌دادند.
چنین وضعی آنان را دچار دلهره و اضطراب می‌کرد، چرا که هر لحظه احتمال می دادند که منویات درونی آنها افشا شود؛
قرآن به این خصلت تصریح نموده و می فرماید:
« ولکنّهم قوم یفرقون...» لیکن آنان گروهی ترسو و وحشت‌زده هستند.
این ترس و وحشت موجب شده است که آنان هر فریادی را بر ضد خود بپندارند.
«یَحْسَبُونَ کُلّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ ...»هر فریادی که از هر جا بلند شود آن را بر ضد خود می‌پندارند ... (منافقون، 4).
از دیگر نشانه منافق در جامعه دائماً ترس و دلهره در درون وجود خود می پندارد.
