مرســـــــلون

تبلیغ دین از تبیین معارف دینی تا پاسخ به شبهات از اهمیت بالایی برخوردار است. لیکن در برخی از زمان ­ها این امر به صورت ویژه ای مورد توجه قرار می­ گیرد.

براستی مهمترین برهۀ تبلیغ چه زمانی است؟

مقام معظم رهبری در مورد مهمترین برهۀ تبلیغ اینگونه می­فرمایند:

«مهمترین برهه ای و زمان ومکانی که تبلیغ، آنجا معنا می دهد، جائی است که فتنه وجود داشته باشد.»(1)

مبلغی که در این عرصه آماده و مجهز باشد و بتواند پاسخگوی فضای غبارآلود باشد می توان گفت مبلغی جهادی است و اوست که در سخت ترین عرصه ها قدم برمی دارد و جهاد می کند.

امام خامنه ای در ادامه پیرامون شرایط دشوار میدان فتنه و شبهه اینگونه می­فرمایند:

«بیشترین زحمت در صدر اسلام و در زمان پیغمبر، زحمات مربوط به منافقین بود. بعد از پیغمبر، در زمان امیرالمومنین زحماتی بود که از درگیری و چالش حکومت اسلامی با افرادی که مدعی اسلام بودند، به وجود می آمد. بعد هم همین جور؛ در دوران ائمه(ع)هم همین جور؛ دوران غبارآلودگی فضا.  و الا آن وقتی که جنگ بدر هست، کار، دشوار نیست؛ آن وقتی که در میدانهای نبرد حاضر می شوند، با دشمنانی که مشخص است این دشمن چه می گوید، کار دشوار نیست. آن وقتی مسئله مشکل است که امیرالمومنین در مقابل کسانی واقع می شود که اینها مدعی اسلامند و معتقد به اسلام هم هستند؛ اینجور نبود که معتقد به اسلام هم نباشند، از اسلام برگشته باشند؛ نه، معتقدند به اسلام، راه را غلط می روند، هواهای نفسانی کار دستشان می دهد. این، مشکل ترین وضع است که افراد را به شبهه می اندازد؛ به طوری که اصحاب عبدالله بن مسعود می آیند خدمت حضرت، می گویند: «انا قد شککنا فی هذا القتال!» چرا باید شک کنند؟

 این شک خواص، پایه ی حرکت صحیح جامعه ی اسلامی را مثل موریانه می جود. اینی که خواص در حقایق روشن تردید پیدا کنند و شک پیدا کنند، اساس کارها را مشکل می کند. مشکل کار امیرالمومنین، این است. امروز هم همین است. امروز در سطح دنیا که نگاه کنید، همین جور است؛ در سطح داخل جامعه ی خودمان که نگاه کنید، همین جور است. تبیین لازم است.»(2)

مقام معظم رهبری یکی از اصلی ترین و ریشه ای ترین منافذ متزلزل کننده نظام اسلامی را می فرمایند و زمانی مبارزه با اینگونه چالش ها برای جامعه اسلامی آسان می شود که آحاد جامعه از بصیرت کافی نسبت به این مسئله برخوردار باشند و نسبت به دشمن داخلی و خارجی هوشیار باشند.

1- دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون، 1388/9/22

2- همان