سخن از عبادت علی علیه‌السلام است؛ همان عبادتی که حضرت سید الساجدین علیه‌السلام- با آن عبادات معروف- درباره‌‌‌اش می‌فرماید:
«عبادتی عند عبادة جدی کعبادة جدی عند عبادة رسول الله ص»[1] (عبادت من در مقایسه با عبادت جدم- علی علیه‌السلام- مثل عبادت جدم- علی علیه‌السلام- در مقایسه با عبادت رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله است)؛ یعنی عبادت علی (ع) از عبادت منٍ زین العابدین برتر بود!
علی (ع) با این عبادت بی‌نظیر را فقط کسی می‌تواند همراهی کند که هم‌کفو او باشد و او کسی نبود جز حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها.
علی (ع) در صبح بعد از شب عروسی‌اش با فاطمه (س)، وقتی در برابر این سؤال رسول خدا (ص) قرار می‌گیرد که «ای علی همسرت را چگونه یافتی؟»، پاسخ می‌دهد:
«نِعْمَ الْعَوْنُ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ»[2] (چه خوب یاوری است فاطمه براى اطاعت خداوند).
آری، همیاری همسران و کمک به همدیگر در پیمودن مسیر بندگی و عبودیت، مهمترین درسی است که از سیره‌ی حضرت علی و حضرت فاطمه علیهماالسلام باید آموخت.
[1] شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید ؛ ج1 ؛ ص27؛ 10جلد، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی - قم، چاپ: اول، 1404ق
[2] مناقب آل أبی طالب علیهم السلام، ج3، ص 356؛ ابن شهر آشوب، 4جلد، علامه - قم، چاپ: اول، 1379 ق.
