ماه محرم، ظرف زمانی ورود به یک حریم تازه است. حریم حسین علیه السلام
حریم هر کسی دارای حرمت است و هر قدر شأن صاحب حریم بالاتر، حرمت حریم او بیشتر. پس اگر کسی وارد حریم کعبه که حریم خداست شود، باید لباس احرام بر تن کند و هر چه لباس دنیایی است از تن بر کَنَد.
ماه محرم، حریم حسین علیه السلام است. اگر حرم مکانی حسین، کربلاست، حرم زمانی حسین هم محرم است. پس با شروع محرم ما وارد حرم حسین علیه السلام شده ایم.
اما هر کسی وارد در خانه و حرم و حریمی باشد، اهل آنجا و مهمان پذیرفته شده آنجا نیست. برای اینکه اهل این حرم و مهمان ویژه آن باشیم، باید سعی کنیم نظر صاحب خانه را به خود جلب کنیم.
امام در روایات ما کعبه شمرده شده است که باید بسوی او رفت و طواف کرد. برای طواف باید احرام به تن کرد و مُحرِم شد. در محرَّم که وارد حریم حسین علیه السلام شده ایم باید احرام به تن کنیم تا ما را برای طواف امام راه دهند.
و می دانی چه کسانی دور حسین علیه السلام طواف کردند؟ جنس احرام برای طواف حسین متفاوت است. این احرام از جنس پارچه نیست که بر تن بیاویزی بلکه از جنس معنا و حقیقت است که باید بر روح آویخته شود. اگر روح تو احرام به تن کرد، تو نیز می توانی چون حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، زهیر بن قین، علی اکبر و... دور حسین بگردی و جان را نثارش کنی.
اما این احرام چه خصوصیتی دارد؟
این احرام از جنس عبودیت همراه با ولایت است. اما عبودیت یعنی خود را مطیع محض خدا دانستن و هر چه خودخواهی را به کناری وانهادن. عبودیت یعنی از «من» عبور کردن برای رسیدن به «او» عاشورایئان همه از «من» گذشتند تا عاشورایی شدند.
