بسم الله الرحمن الرحیم.
بدون شک شور و حرارت شهادت امام حسین(علیه السلام) بر دلهای شیعیان، نیرو محرکه ی مناسبی برای امادگی شیعیان برای ظهور است.
پیامبر اسلام فرمود:
«اِنَّ لِقَتلِ الحُسَينِ حَرارَةً في قُلوبِ المُؤمِنينَ لا تَبرُدُ أبَداً» [1]
ترجمه: كشته شدن حسين (علیه السلام) چنان داغى در دل مؤمنان است كه هرگز سرد نشود.
می دانیم که نمک هر مجلس اهلبیتی، ذکر ابا عبدالله(علیه السلام) آن شهید فدا شده در راه دین است.
شاید هیچ اجتماعی به بزرگی اربعین حسینی در جهان سراغ نداریم.
مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم گریه کن جد غریب و عطشان خود است:
حضرت می فرماید: «لأَندُبَنَّكَ صَباحاً و مَساءً و لأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً» [2]
ترجمه: هر صبح و شام بر تو گريه و شيون مى كنم و در مصيبت تو به جاى اشك، خون مى گريم.
حضرت حجت برای آن کس می گرید که برای زنده ماندن دین قیام کرد و جان خود را فدا نمود، تا زمینه برای روزی فراهم شود که امام غائب ازنطر قیام کرده و جهان را پر ازعدل و داد کند.
ما هم اگر به وظایف اسلامی خود عمل کنیم(همین مجالس امام حسین علیه السلام، در پایبندی به آن ارزشها نقش مهمی دارد) انشاءالله جامعه ای را خواهیم ساخت که زمینه ساز ظهور خواهد بود.
پی نوشتها
1ـــ مستدرك الوسائل و مستنبط المسایل ج 10 ، ص 318
2ــ بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 98 - ص 238
