می‌دانی اربا اربا یعنی چه؟
مقاتل را بارها مرور کرده‌ام تا بتوانم باور کنم کسانی پیدا می‌شوند که به پیکر نیمه جان جوانی رعنا، شبیه‌ترین فرد به پیامبرشان آن‌طور بی‌رحمانه حمله کنند. از آنچه خوانده ام تصویر حمله کرکس ها به طعمه در ذهنم تداعی می‌شود.
می‌گویند هر که با هرچه داشت حمله کرد. شمشیر، سنگ، عصا، ای وای زنان با قیچی و... باورت می‌شود بدنش را تکه تکه کردند؟ اربا اربا یعنی تکه تکه. پدرش وقتی خواست از زمین بلندش کند، هر قسمت را که می‌گرفت، قسمت دیگر بدن فرو می‌ریخت. آه از آن همه وحشی‌گری که تصورش کار من و تو نیست.
اما بگو چه شد که کارشان به این حجم از بی‌رحمی و قساوت رسید. چه می‌شود آدمی‌زاد به جایی برسد که توان قیمه قیمه کردن انسانی نیمه جان، موجودی که نفس هنوز نفس می‌کشد، را پیدا می‌کند.
می‌گویند ارباب آن‌ها را خطاب قرار داده که:《شکم‌هایتان از حرام پر شده و بر دل‌هایتان مُهر غفلت خورده است》. آری این لقمه‌های حرام بود که باعث شد پسر پیامبر، شبیه‌ترین به او و معصوم‌ترین چهره آن کارزار را بدین شکل وحشیانه به چنگ و دندان بگیرند. مسخ شده‌هایی بودند که در لباس انسان.
پدران این زمان درس عبرت از عاشورا بگیرند و از عاقبتی که برای اهل خود رقم خواهند زد بترسند. با وجود آنکه گفته شده کسب روزی حلال در آخرالزمان از نگه داشتن آهن در کف دست سخت‌تر است، باید توجه داد که باعث و بانی خون به دل شدن امام زمانت شوی سخت‌تر از آن است. پرورش نسلی که قرار است طلایه داران ظهور باشند، مسئولیت سنگینی‌ست. نکند فرزندی تربیت کنیم که هل من ناصر امامش را نشنود. نکند آنقدر حرام در شکمش فرو کنیم که مقابل امام زمان عج و یارانش قرار گیرد. قبول دارم در دوره‌ای که نان شب به زحمت جهاد به دست می‌آید، پدر بودن و نان حلال آوردن چه عذابی خواهد داشت اما تو بگو می‌ارزد به آنکه فرزندت در سپاه عمر سعد قرار بگیرد یا عاقبت به خیری را از او دریغ کنی؟
کاش مولای غریبمان زود‌تر برسد تا برهاند ما را از این فتنه‌های آخر‌الزمانی‌مان.
《يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ...》
