«ولیّ خدا»، انسان کاملی است که به تمام معنا در پروردگار ذوب شده است ؛ جز خدا را نمی بیند، جز خدا را نمی پرستد و خواسته ای جز خواسته محبوبش ندارد. از همین رو، محبت او، محبت پروردگار؛ اطاعت از او، اطاعت از پروردگار؛ و خشنودی او، خشنودی خدای مهربان است.
علی علیه السلام ، ولیّ خدا و امام معصوم و برگزیده ای است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره او فرمود: «اگر تمام مردم بر محبت علی اجتماع می کردند، خدای عزّ و جل هرگز آتش [جهنم] را خلق نمی نمود»(۱)
. آفتاب هدایت، قرآن کریم، با اشاره ها و کنایه های روشن تر از صراحت گویی، بارها و بارها سخن از فضیلت های خورشید ولایت، امیرمؤمنان علیه السلام به میان آورده است. از این رو، بر شیعیان و دوستداران آن حضرت لازم است از این حقایق نهفته در پرده آیات، بی خبر نمانند.
چند منبع:
۱)مدینه المعاجز/ هاشم بن سلیمان بحرانی/ ت:سید غریب عساکره مجد/ نشر ارمغان یوسف
۲)پیام امام امیرالمؤمنین/آیت الله ناصر مکارم شیرازی/ دارالکتب الاسلامیه
۳)دانشنامه امیرالمؤمنین/ محمد محمدی ری شهری/ عبدالهادی مسعودی/ نشردارالحدیث
پی نوشت:
(۱)مناقب خوارزمی/ص۶۷
