یکی از چالشهای پیش روی انقلاب اسلامی که در دو دولت اخیر جمهوری اسلامی پررنگ تر شد و بیشتر مورد توجه ها قرارگرفت، میانگین سنی دولتمردان و گردانندگان قوا و نهادهای حکومت دینی جمهوری اسلامی است که متأسفانه در رنج بالایی قرار دارد و عموما توجه کمتری به قشر جوان و پرشور و پرانگیزه ی انقلابی شده است.
آنچه آیات و روایات به ما می گوید اعتماد و تکیه بر جوانان حتی 18ساله ایست که تعهد و تقوای خوبی دارند. امام صادق علیه السلام در تفسیرآیه ی 14 سوره قصص درموضوع سن کمال یک انسان می فرمایند: «اشدّه ثمانی عشرة سنةٌ»1؛ لذا نگاه اسلام این است که هجده سال کافیست تا انسان به عالی ترین درجات کمال برسد و در عرصه ی مسؤولیتهای اجتماعی آنچنان که شایسته و بایسته است مدیریت و رفتار نماید.
از دیگر سو نگاه امامین انقلاب نیز به جوانان مومن و متعهد انقلابی همیشه نگاهی پر از امید و اعتماد بوده است، درحالیکه متأسفانه میانگین سنی کابینه ی دولتهای پس از انقلاب نه تنها روند نزولی نداشت بلکه روند صعودی هم داشت به طوریکه از 38و39سال در دولتهای اول تا چهارم به 58 و 57 سال در دولت یازدهم و دوازدهم رسید.2
پی نوشت:
1- من‌لایحضره‌الفقیه/1/186
2- http://donya-e-eqtesad.com/بخش-بازرگانی-4/1106811-روند-پیری-کابینه-در-ایران
