همواره این طور بوده که هر چیزی زیاد بود و در دسترس قرار داشت قدرش کمتر دانسته می شود، خورشید را نگاه کنید، هر روز و همواره با نور و گرما انسانها را مورد عنایت قرار می دهد، در صورتی که اگر چند صباحی نباشد سرما و يخبندان همه جا را فرا خواهد گرفت، ولی کمتر کسی است که هر روز متوجه چنین نعمتى باشد، نعمت سلامتی، امنیت و دیگر چیزها، از جمله این نعمتها که با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست، نعمت قرآن کریم است، کتابی که کلام حضرت حق است و به راحتی در دسترس ما انسانها قرار گرفته ولی متاسفانه کمتر از آن بهره می بریم، به طوری که پیامبر اکرم نیز در قيامت از این بی توجهی امت خود نزد خداوند شکایت می کند(1) امام ﺻﺎﺩﻕ (علیه السلام) در بیانی نورانی می ﻓﺮمایند: ﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﺧﻮﻧﺶ بياميزد ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ پیام رسان ﻭ ﻧﻴﻜﺮﻓﺘﺎﺭﺵ ﺭﻓﻴﻖ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻯ ﺑﻤﺰﺩ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺟﺰ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻣﻦ، ﭘﺲ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻄﺎﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﺮﺳﺎﻥ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺟﺒﺎﺭ ﺩﻭ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺑﺎﻭ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﺗﺎﺝ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺳﭙﺲ ﺑﻘﺮﺁﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ: ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻛﺮﺩﻳﻢ؟ ﻗﺮﺁﻥ ﮔﻮﻳﺪ: ﺑﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﭘﺲ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻣﺎﻥ (ﺍﺯ ﺩﻭﺯﺥ ﺭﺍ) ﺑﺪﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺩﻫﻨﺪ، ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺟﺎﻭﻳﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻬﺸﺖ ﮔﺮﺩﺩ، ﭘﺲ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ: ﺑﺨﻮﺍﻥ (ﻗﺮﺁﻧ ﺮﺍ) ﻭ ﻳﻜﺪﺭﺟﻪ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﻭ، ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻛﺮﺩﻳﻢ؟ ﮔﻮﻳﺪ: ﺁﺭﻯ، ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮﻛﺲ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻔﻆ ﺁﻥ (ﺑﺮ ﺍﻭ) ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﭙﺎﺭﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﺪﻫﺪ.(2)
__________________ 1- سوره فرقان، آیه 30 2- اصول کافی، ج 4، ص 406
