هرچقدر هم فقیر باشیم، نعمت بزرگی داریم که داشتن آن به تمام نداشتن‌هایمان می‌ارزد!
ایمان و اجتناب از کفر! همان نعمت عظیمی که انسان‌های زیادی از داشتن آن محروم هستند و خداوند از روی لطف کرمش دل‌های ما را با آن زینت داده است.
ناخوش داشتن فسق و گناه هم نعمت دیگری است که حتی اگر احیاناً خودمان نیز در اثر غفلت دچار آن شویم، ولی با این وجود نسبت به آن محبت نداریم و از آن بدمان می‌آید:
«وَ لکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإیمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلُوبِکُمْ وَ کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیانَ أُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ» (الحجرات: 7)
خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دل‌هایتان زینت بخشیده و (به‌عکس) کفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است؛ کسانى که داراى این صفات هستند هدایت یافتگان‌اند.
خدایا! تو را به خاطر داشتن این نعمت‌های بزرگ شاکریم.
