عبدالبهاء و تحريف هاي كلام علي محمد شيرازي (باب)
عباس افندي (دومين سركرده بهائيت، معروف به عبد البهاء) در باره کتاب تفسیر سوره یوسف، از آثار علي محمد شيرازي (سركرده بابيت، معروف به باب) می نویسد: «او در همه قسمت های آن، خطاب هایی به شخص غایبی که از او استفاده کرده و فیض برده می کند و برای آماده شدن اصول از او یاری می جوید و در راه محبتش آرزو دارد که جان خود را فدا کند. از جمله: یا بقیّه الله قد فدیت بکلّی لک و رضیت السبّ …».۱
از آن جا که سخنان علي محمد شيرازي (باب) در تفسیر سوره یوسف، سندی روشن بر خیانت او به اعتماد مردم است، عبد البهاء در مقام توجیه آنها بر آمده و مي خواهد این جملات را درباره شخص غايب را به میرزا حسین علی نوری (بهاء) نسبت دهد، ولی به روشی ناشیانه به اين كار مي پردازد که نوع دیگری از خیانت را به تاریخ بهائیت مي افزايد.
تحریف های عبد البهاء در کلام علي محمد شيرازي
۱. در خطاب های سید باب، اسم و نسب شخص غایب آشکارا بیان شده است ولی عبد البهاء به هیچ اسمی حتی اشاره هم نکرده است.
۲. شخص غایبِ یاری رسان، به بهاء نسبت داده شده است در حالیکه، او در آن روزگار، یکی از پیروان سید باب بود و به فرمان او رفتار می کرد.
۳. بهاء به اعتراف بابیان و بهائیان در آن روزگار، نه ولی بود و نه نبی؛ به شخص غیر نبی، وحی و الهام نمی شود چه رسد به اینکه به دیگران به دیگران نیز منتقل کند.
۴. صدها جمله دیگر است که هیچ نسبتی با بهاء ندارند؛ مانند: «و یقولون المشرکون من اهل الکتاب ما کنت علی الأمر من عند الامام حجّه الله من عند حجّه القائم المنتظر»؛ مراد، مخالفینِ باب حضرت بقیه الله، امام دوازدهم است و در آن روز اسمی از بهاء نبود، چه رسد به اینکه نزد مخالفین به حجّه قایم منتظر شهرت داشته و سید علی محمّد باب او باشد.
۵. عبد البهاء جمله زیر را عمداً بازگو نکرد، چرا که به روشنی، ولایت و حجّت فعلی بودن، قدرت و نفوذ داشتن آن شخص غایب را بیان می کند.
«یا سید الأکبر ما انا شیء الّا و قد اقامتنی قدرتک علی الأمر و ما اتّکلت فی شیء الّا علیک.»(۲)
۶. سید باب در نوشته های اخیر خود، به حجّه موعود، امام منتظر و قائم به حق بودنش تصریح دارد.
۷. سید باب پس از چند سال ادعای نبوت کرد، کتاب و شریعت تازه آورد. به اعتراف بهائیان در آن روزگار میرزا بهاء هنوز مبعوث نشده بود.
۸. میرزا در موارد بسیاری به پیرویش از سید باب تصریح کرده است. مانند: «فوّضت أمری إلیک و توکلت علیک و أنت حسبی و معینی و ناصری و بک اکتفیت عن الخلایق اجمعین و الحمد لک اذ انّک أنت معبودی …» .(۳)
---------------------------------------------
پانوشت:
۱. مقاله سیّاح، عبد البهاء، ص ۵.
۲. تفسیر سوره یوسف، سوره ۵۸.
۳. بدیع، میرزا حسین علی نوری، ص ۲۳۵.
