شادی در کاشان، کشتار در کراچی
این روزها مشهور به ایام کشته شدن خلیفه دومه؛ شهرتی که البته معلوم نیست از نظر تاریخی هم اعتبار داشته باشه. بعضی شیعیان تو این ایام، کارهایی می‌کنند که اسم عید الزهرا روش گذاشتن! دور هم جمع میشن و شیرینی و شکلات می‌خورن و کل می‌کشن و می‌رقصن و کلی رفتار نامتعارف دیگه. چرا؟ واسه این که دل حضرت زهرا (س) شاد شه دیگه! شاید علمای شیعه هیچ وقت فکر نمی‌کردند روزی برسه که شیعیان اهل بیت دور هم جمع بشن و کارهای سخیف انجام بدن به این امید که دل اون بزرگوارها رو به دست بیارن. معمولا هم وقتی با نصیحت و خیرخواهی منتقدها مواجه میشن یه چیزهایی میگن که مسلمان نشنود، کافر نبیند! اینها به کنار! گاهی واسه کارهاشون، مبانی فکری ردیف می‌کنن و میگن «رُفِعَ القَلم» همینه دیگه! رُفِعَ القلم از نظر این دوستان یعنی سنت گناه‌نویسی برداشته شده. یعنی خدا از ترور خلیفه دوم چنان شاده که اگه تو این ایام هر گناهی انجام بدید هیچ چیزی پاتون نوشته نمیشه. «مثقال ذرة خیرا یره و شرا یره» هم احتمالا شوخیه و نباید کام مومنین رو با این حرف‌های منبری تلخ کرد! آره داداش بذار حال کنیم.
کلیشه است اگه بگم فیلم این کارها تو مناطقی که شیعه در اقلیته منتشر می‌شه و اونها رو واقعا به دردسر میندازه. بعضی گروهک‌های تروریستی جنوب شرق کشور که تو همین سال‌های اخیر فعال بودند، می‌گفتن عملیات ما، واکنش به توهین‌های شماست! حتی از فیلم این جلسات به اصطلاح عیدالزهرا واسه انگیزه دادن به نیروهاشون استفاده می‌کردند. شیعیانی که این کارها رو می‌کنن می‌دونند شریک خون‌های ریخته هستند؟ ممکنه بگید اینها که آدم نکشتند. چه ربطی به اینها داره؟ امام باقر (ع) جواب این سوال رو داده. ایشون می‌فرماید روز قیامت به دست کسی، یه کاسه پر از خون می‌دن و میگن: «این سهم تو از خون فلانیه» طرف با تعجب به خدا میگه: «خدایا تو می‌دونی که من تو عمرم هیچ کسی رو نکشتم» پاسخ میاد: «چرا! حرفی رو از کسی شنیدی و نقل کردی. نقلت دهن به دهن چرخید تا به دست فلان ظالم رسید و اون هم جون اون شخص رو گرفت. پس به اندازه خودت سهیمی!»
اما این جشن‌ها علاوه بر خون‌ریزی، دردسرهای دیگه‌ای هم داره:
تو اختلاف بین دو گروه که یکی اقلیت مطلق و دیگری اکثریت مطلقه هیچ وقت اقلیت نباید بنزین به آتش اختلاف بریزه که در نهایت دودش تو چشم خودش میره. البته منظور من این نیست که چشم‌مون روی حقیقت ببندیم و از عقاید حق خودمون دفاع نکنیم. اتفاقا باید دفاع کرد. اما دفاع مودبانه کجا و هجمه بی‌شرمانه کجا؟ واسه دفاع مودبانه نمونه می‌خواید؟ المراجعات، الغدیر و شب‌های پیشاور رو ببینید. باسوادها توهین نمی‌کنن.
ثانیا رفتارهای تند و بی‌ادبانه این روزهای ربیع‌الاول باعث می‌شه شیعه به عنوان گروهی فحاش و بی‌اخلاق به جهان معرفی بشه و این همه معارف بلندش پوشیده بمونه و یه عده از پیدا کردن راه حق محروم بشن. گناه محرومیت اونها از تشیع، تندروی اینهاست.
و آخر این که ما با برادران اهل سنت تو کشورهای مختلف اسلامی عقاید، منافع و اهداف مشترک داریم که بر اساس اون، می‌تونیم با هم همکاری کنیم، اما این رفتارها باعث دوری اونها از ما و نزدیکی‌‌شون به فرقه‌های تکفیری می‌شه. مراقب باشیم جشن‌های خرافی نه ربیع، اونها رو از ما دور نکنه؛ البته اگه داداش‌های تندمزاج‌مون بذارن و شادی زودگذرشون تو قم و کاشون به عملیات انتحاری تروریست‌های کراچی منجر نشه!
