نقش آب و مایه ی حیاط در نگاه قران کریم
آب ماده‌ای مركب از هیدروژن و اكسیژن (h2o) می‌باشد. تنها ماده‌ای است كه در طبیعت و در شرایط عادی همزمان در هر 3 حالت مایع، جامد و گاز می‌تواند وجود داشته باشد و اغلب ناخالص است.
آب خالص بی‌طعم، بی‌بو و شفاف است. مقدار كم آن بی‌رنگ اما مقدار زیاد آن آبی به نظر می‌رسد. آب خالص در سطح دریا در صفر درجه سانتیگراد یخ می‌زند و در 100 درجه سانتیگراد می‌جوشد.
آب یكی از بهترین حلال‌هاست. آب روان حتی سخت‌ترین سنگها را به تدریج حل می‌كند و مواد حل شده را به دریاها و اقیانوسها می‌برد.
آب، مواد غذایی مورد نیاز جانداران را نیز حل می‌كند.
مواد غذایی موجود در خاك پس از حل شدن در آب به سلولهای گیاهان می‌رسد. غذایی كه انسان می‌خورد نیز پس از حل شدن در آب جذب سلولهای بدن می‌شود.
آب با اینكه بیشتر مواد را در خود حل می‌كند خنثی باقی می‌ماند یعنی موادی كه در آب حل شده‌اند بر آن اثری ندارند و به سبب این خاصیت است كه جانداران می‌توانند آب مورد نیاز خود را از هر نوع محلولی كه دارای آب باشد به دست آورند.
انسان، همواره باورهای دینی خود را به گونه‌ای با طبیعت گره زده است. او آنگاه كه خدای قادر و متعال را در پی آفرینش جهان، از تلاش و كار وارسته می‌پنداشت و اله‌ها و رب‌النوع‌ها را دست‌اندركار تدبیر امور گیتی می‌دانست، بر پای این رب‌النوع‌ها به سجده می‌افتاد و زمانی كه از اندیشه‌های والا برخوردار می‌شد و از بند الهه‌ها می‌رست و خدای متعال را همه كاره حیات می‌شمرد دست تضرع به سوی او می‌گشود تا بر قوای طبیعت فرمان رحمت و لطف دهد و از خشم و غضب بر بشر خاكی درگذرد. از این‌رو نمی‌توان هیچ پدیده طبیعی مرتبط با سرنوشت انسان خاكی را، بی‌نگاه به باور و اعتقاد دینی كاوید و ره به راهی روشن گشود. در مقوله باران و آب كه حضوری سرنوشت‌ساز در زندگی بشر دارد، این مهم نمودی روشن‌تر داشته است.
خداوند در آیه 32 سوره ابراهیم آفرینش آب را برای خدمت به انسان‌ها بیان می‌كند:
اللّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الأَنْهَارَ
«خدای یكتاست كه آسمانها و زمین را آفرید و از آسمان آبی نازل كرد و با آن میوه‌ها را برای شما پدید آورد و كشتی را به خدمتان گماشت كه به اذن خدا به دریا می‌رود و جوی‌ها را به خدمت شما گماشت.»
