اگر کسی خدمتی به مبلغ کرد، لازم است مبلغ این خدمت را وظیفه آن شخص نداند و به هر شکل ممکن و به زیبایی از وی تشکر کند.
چون اولاً تشکر نوعی تشویق و تحریص شخص به تکرار کار خیر است و ثانیاً اینکه عدم تشکر، نشانه نوعی از پستی و لئامت است، چون انسانها فطرتاً در قبال کارهای خوب و پسندیده انتظار تشکر و قدردانی دارند و اگر تشکر نشود،فرد نیکوکار، در باطن خویش فردی را که به وی نیکی کرده و تشکری از او ندیده، به پستی و لئامت متهم خواهد نمود و از او منزجر خواهد شد.و این صفت شکرگزاری را به این طریق میتوان عملاً به فرزندان و دانش آموزان آموخت.
امام حسن مجتبی (علیهالسلام) دراینباره میفرمایند:
«اللُّؤْمُ أَنْ لَا تَشْکرَ النِّعْمَةَ؛ فرومایگی آن است که در مقابل نعمت شکرگزاری نکنی.»[1]
[1]. تحف العقول، ص 233.