نقش صفت وفای به عهد در تبلیغ
مبلغ دینی باید وعده‌ای ندهد که از وفای به آن اطمینان ندارد[1] و اگر وعده داد باید به آن وفا کند وگرنه هم از چشم مردم و هم از چشم خدا می‌افتد و اطمینان مردم را از دست خواهد داد
حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرماید:
«وَ إِیاک ... أَنْ تَعِدَهُمْ فَتُتْبِعَ مَوْعِدَک بِخُلْفِک فَإِنَّ ... الْخُلْفَ یوجِبُ الْمَقْتَ عِنْدَ اللَّهِ وَ النَّاس؛
از خلف وعده بپرهیز که آن موجب خشم و غضب خدا و مردم از تو می‌شود.»[2]
[1]. حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام): «لَا تَعِدَنَ عِدَةً لَا تَثِقُ مِنْ نَفْسِكَ بِإِنْجَازِهَا؛ وعده‌ای نده که از وفای به آن اطمینان نداری.» غرر الحكم و درر الكلم، ص: 751
[2]. نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 444.
