سیل نامه های سرازیر شده از کوفه خصوصا با نوع توصیفاتی که در آن بود،نشان می دهد هزاران نفر از مردم کوفه محبت به امام حسین(ع) داشته و متوجه استبداد و ظلم فعلی نیز شده بودند و این را می دانستند که نسخه این درد ورم کرده جامعه تنها با دستان امام زمان گشودنی است،اما تنها،رکن اول امام خواهی که محبت بوده در آنها وجود داشت،ولی لوازم منتهی شدن این محبت به عمل که خالص نمودن دل از شائبه های مادی و حیات دنیوی و زخارف آن بود،در ایشان شکل نگرفته بود و این روند تا بعد از قیام های پساعاشورایی همانند قیام مختار،توابین و ...ادامه داشت و این لرزش قدم ها به خوبی باری دیگر در مردم کوفه احساس می شد.