بر اساس روایات، پدر و مادر باید در امر کودک به نماز از شش - هفت سالگی و نسبت به روزه از نه سالگی اقدام کنند. در «صحیحه حلبی» نیز آمده: «فَمُرُوا صِبْیانَکمْ إِذَا کانُوا بَنِی تِسْعِ سِنِینَ بِالصَّوْمِ مَا أَطَاقُوا مِنْ صِیامٍ فَإِذَا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ أَفْطَرُوا»؛ یعنی از نه سالگی به اندازهای که طاقت دارد او را به روزهداری امر کنید. در این صورت کودک میتواند روز به روز و سال به سال، توان و طاقت خود را در گرفتن روزه بیشتر کند. مثلاً در سال اول و در روز اول، دو سه ساعت از روز را روزه میگیرد. در روز دوم ساعت روزهداری خویش را افزایش دهد تا کمکم بتواند روزه کامل بگیرد. البته توان و طاقت نیز عرفی است. عقل هم مساعد این روش تربیتی است.